9 punkt porządku dziennego:

Minister Zdrowia Bartosz Arłukowicz:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowne Panie Posłanki! Szanowni Panowie Posłowie! Bardzo się cieszę i dziękuję za ciepły wstęp. Jestem równie zaszczycony, że mogę odpowiedzieć na panów pytanie. Byłbym w pełni usatysfakcjonowany, gdyby towarzyszył panom główny autor pytań, czyli pan poseł Piecha, który publicznie szeroko wyraża swoje oburzenie, zaskoczenie i zdziwienie moją decyzją. Widać w tym momencie czasu i chęci nie znalazł.

    (Głos z sali: Przepraszam, pan nas nie docenia, panie ministrze.)

    Jeśli pan pozwoli, to szanując się wzajemnie...

Minister Zdrowia Bartosz Arłukowicz:

    Tak, planujemy zmianę ustawy o konsultantach krajowych, żeby te zasady były przejrzyste i klarowne. Dobrze byłoby także, gdyby zadający pytanie chciał poznać odpowiedź.

    Przystępuję do clou i do informacji. Pytacie panowie posłowie, w jakim trybie został zdymisjonowany ze stanowiska konsultanta krajowego pan prof. Szaflik. Chciałbym odpowiedzieć, że został zdymisjonowany w trybie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o konsultantach krajowych. Pytacie panowie, dlaczego do zadań m.in. konsultanta krajowego należy kontrola udzielających świadczeń, a także kontrola dostępności świadczeń zdrowotnych i wyposażenia podmiotów udzielających tych świadczeń. Do zadań konsultanta krajowego należy także informowanie organów administracji rządowej, podmiotów tworzących w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, oddziałów wojewódzkich NFZ o uchybieniach stwierdzanych w przeprowadzanej kontroli, bo takie są zadania konsultanta krajowego. Chodzi o to, aby pilnować prawidłowości procedur, do czego zostało się powołanym. Odpowiadając na pierwszą część pytania, powtarzam, że pan profesor został odwołany w trybie art. 7 ust. 2 pkt 2.

    Mamy w Polsce także ustawę transplantacyjną, tzw. ustawę transplantacyjną, która w swoich zapisach zawiera określenie, że czynności dotyczące przeszczepów mogą być wykonywane przez podmioty posiadające pozwolenie ministra właściwego do spraw zdrowia. Zapisy tejże ustawy mówią także o tym, jest to art. 44, że ten, kto w celu uzyskania korzyści majątkowej lub osobistej nabywa lub zbywa cudzą komórkę, tkankę lub pośredniczy w ich nabyciu lub zbyciu bądź bierze udział w przeszczepianiu lub udostępnianiu pozyskanych wbrew przepisom ustawy komórek, tkanek lub narządów pochodzących od żywego dawcy lub ze zwłok ludzkich, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 5 lat. Ten sam artykuł mówi także o tym, że jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Zapisy tej ustawy mówią także o tym, że ten, kto bez wymaganego pozwolenia pobiera komórkę, tkankę lub narząd w celu ich przeszczepienia albo je przeszczepia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. To przepisy tzw. ustawy transplantacyjnej.

    Wyjaśniając panów wątpliwości, chciałbym poinformować, że po wymianie pism z panem profesorem dysponujemy licznymi wyjaśnieniami złożonymi na piśmie do resortu, w których pan profesor informuje resort, że Centrum Mikrochirurgii Oka OkoLASER, którego pan profesor jest właścicielem, zajmuje się przeszczepianiem rogówek od roku 2005. Jeśli chodzi o informacje zawarte w tych notatkach, to nie będę cytował wszystkich, przedstawię te najważniejsze. Pacjenci nie byli wpisywani na krajową listę pacjentów oczekujących. Pan profesor informuje także o liczbie tych przeszczepów - było ich kilkadziesiąt. Pan profesor w notatce skierowanej do resortu zdrowia informuje także, że pacjenci ci nie byli zgłaszani do rejestru przeszczepień. Informuje, że pobierano opłatę za przeszczep rogówki w instytucji, która takich pozwoleń nie miała, gdzie przeszczepiano ją pacjentom poza kolejnością, bez listy poltransplancyjnej, gdzie nie zgłaszano tych przeszczepów, że opłatę pacjenci wnosili w wysokości 10 200 zł.

    Słucham różnych opinii, wsłuchuję się w te wszystkie opinie z wielką uwagą, dlatego że ja także bardzo szanuję dorobek naukowy i merytoryczny pana profesora. Ale muszę w sposób jednoznaczny stwierdzić, że prawo jest równe dla wszystkich - niezależnie od pozycji zawodowej i społecznej, którą zajmujemy - a szczególnie dla osób piastujących najwyższe funkcje w danej dziedzinie. Przypomnę, że pan profesor był także członkiem Krajowej Rady Transplantacyjnej, której zadaniem jest m.in. uczestnictwo w procesach budowania transparentności i zasad dotyczących prowadzonych w Polsce przeszczepów.

    Ze względu na szczególną wrażliwość sfery, o której rozmawiamy, chciałbym pana, panie pośle, i pańskich współpracowników zapewnić, że postaraliśmy się (Dzwonek) przeprowadzić te trudne zmiany w sposób przejrzysty, możliwie niewywołujący emocji społecznych, dbając o to, aby pacjenci, którzy czekają na przeszczep... Przypomnę, że takich pacjentów w przypadku rogówki w Polsce jest ok. 3 tys., okres oczekiwania jest długi. Ci pacjenci na dzień, kiedy będą mogli mieć przeszczepione narządy, czekają, jak sądzę, z pełną cierpliwością, oczekują na dar kolejnego etapu życia.

    Dlatego przypomnę, że nie urządzaliśmy konferencji prasowych, nie ogłaszaliśmy tego w sposób publiczny, jak to mieliśmy okazję obserwować kilka lat temu, jeśli chodzi o różne inne przypadki dotyczące służby zdrowia. Po prostu podjąłem decyzję. Jeśli panowie pytacie, czy decyzja była słuszna, chciałbym odpowiedzieć, że panowie powinniście mnie raczej zapytać, co byłoby, gdybym takiej decyzji nie podjął. Pan był łaskaw powiedzieć, że przecież to tylko kilka przeszczepów. Pozwoli pan, że nie zgodzę się z takim podejściem do tej sprawy, bo te kilka przeszczepów to także kilku ludzi, którzy tych przeszczepów nie otrzymali, a czekali w Poltransplancie w kolejce od wielu, wielu miesięcy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Minister Zdrowia Bartosz Arłukowicz:

    Postaram się rozwiać pana wątpliwości, panie pośle. Tu nikt nikomu żadnych zarzutów nie postawił. Właśnie dlatego sprawę bada dzisiaj prokuratura i po to sprawa została skierowana m.in. do CBA, aby CBA po raz wtóry zweryfikowało materiały, czy powinny one znaleźć się w prokuraturze. Jak pan wie, znalazły się w prokuraturze.

    Jeśli zaś próbuje mnie pan namówić do tego, żebym to akceptował bądź ba, idąc dalej, łamał prawo w imię tego, że to tylko kilka przeszczepów bądź ktoś jest bardzo, bardziej czy mniej znany, to niestety do tego zwyczaju nie przekona pan ani mnie, ani moich kolegów z rządu.

    (Poseł Czesław Hoc: Tego nie powiedziałem.)

    Bo to jest postępowanie, z którym nie będziemy chcieli mieć do czynienia. Chciałbym pana zapewnić, że bez względu na to, kiedy i gdzie będziemy dostrzegali naruszenie prawa, będę reagował z taką samą determinacją i konsekwencją niezależnie od tego, kogo będzie ta sprawa dotyczyła.

    Odnosząc się do prywatnego wątku, który poruszył pan poseł Latos. Tak, ja i pan jesteśmy lekarzami. I pan, i ja wiemy, że ten system wymaga zmian. I pan, i ja wiemy, że jeśli nie podejmie się w pewnym momencie trudnych decyzji, które skutkują czasem krytyką, czasem emocjami, to nie zmienimy systemu, który musimy zmienić. Jeśli proponuje pan podejście do sprawy tak wrażliwej, jak transplantologia, na zasadzie: dajmy spokój, to tylko kilka przeszczepów, to proponuję, żeby zmienił pan swoje podejście i z równą determinacją wspierał tych, którzy chcą równego dostępu m.in. do przeszczepów, wszystkich, którzy tego przeszczepu potrzebują, a nie tylko tych, których na ten przeszczep stać. (Oklaski)