W odpowiedzi na interpelację nr 34001 Pani Barbary Bartuś, Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, przekazaną pismem z dnia 6 sierpnia 2015 r., w sprawie wprowadzenia pakietu nieodpłatnych dla pacjenta badań profilaktycznych ustalanych przez konsultantów krajowych w danych dziedzinach medycznych, realizowanych przez lekarzy rodzinnych, uprzejmie informuję, że przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 września 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1248 oraz z 2014 r. poz. 1440 i 1914) określają wykaz świadczeń medycznej diagnostyki laboratoryjnej lub diagnostyki obrazowej i nieobrazowej, związane z realizacją świadczeń lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
Uprzejmie wyjaśniam, że wszystkie wymienione w przedmiotowym rozporządzeniu świadczenia mają charakter nieodpłatny i nielimitowany przepisami prawa, w konsekwencji lekarze podstawowej opieki zdrowotnej mogą kierować pacjentów na wyszczególnione w ww. rozporządzeniu badania, w celu zapewnienia prawidłowej profilaktyki luz też odpowiednio wczesnego rozpoznawania chorób, zależnie od potrzeb zdrowotnych pacjentów i oceny ich czynników ryzyka.
Niezależnie od powyższego należy wskazać, że Minister Zdrowia dostrzegając wzrastające zapotrzebowanie na świadczenia opieki zdrowotnej, w szczególności z zakresu profilaktyki zdrowotnej, przygotował projekt ustawy o zdrowiu publicznym który wzmocni mechanizmy diagnozowania problemów zdrowia publicznego i racjonalnego planowania interwencji, będących wytyczną do działań podmiotów odpowiedzialnych za prowadzenie polityki zdrowotnej, w tym jednostek samorządu terytorialnego, Narodowego Funduszu Zdrowia, służby medycyny pracy, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, kuratoriów oświaty, szkół czy uczelni wyższych.
Ustawa umożliwi wspieranie jednostek samorządu terytorialnego, w szczególności małych gmin, w realizowaniu ustawowych obowiązków związanych z promowaniem i ochroną zdrowia. Wsparcie to będzie polegało przede wszystkim na dostarczaniu wiedzy o wpływie czynników determinujących zdrowie oraz umiejętności skutecznego tworzenia warunków lokalnych sprzyjających utrzymaniu i poprawianiu stanu zdrowia – polegających na realizacji programów polityki zdrowotnej i koordynowaniu działań jednostek organizacyjnych działających w ramach sektora zdrowotnego, edukacji czy pomocy społecznej z organizacjami pozarządowymi, kościołami i związkami wyznaniowymi oraz wszelkimi podmiotami przyczyniającymi się do zmian w stanie zdrowia społeczeństwa.
Celem regulacji jest utworzenie struktur odpowiedzialnych za koordynację i monitorowanie działalności władz publicznych wpływających na zmianę stanu zdrowia populacji, zapewnienie stabilnych mechanizmów finansowania, jak również usystematyzowanie zadań z zakresu zdrowia publicznego realizowanych obecnie, zapewnienie ich ciągłości, adekwatności i kompleksowości.
Należy zauważyć, że dzięki przyjęciu, na podstawie ustawy o zdrowiu publicznym, Narodowego Programu Zdrowia, będzie możliwe wzmocnienie działań polegających na zapobieganiu chorób i problemów zdrowotnych w różnych grupach wiekowych, a także umożliwienie jak najdłuższego pozostawania w zdrowiu, które jest warunkiem pełnego uczestnictwa w pracy, życiu społecznym i rodzinnym.
Celem strategicznym ww. Programu jest wydłużenie życia, poprawa zdrowia i związanej z nim jakości życia ludności oraz zmniejszenie nierówności społecznych w zdrowiu.
Ponadto należy wskazać, że wprowadzenie Programu umożliwi osiągnięcie wielu korzystnych efektów, wśród których do najważniejszych należy zmniejszenie narażenia na czynniki ryzyka odpowiedzialnych za większość przewlekłych chorób niezakaźnych. Wymienione w Programie zadania z zakresu zdrowia publicznego, polegające na zwiększaniu świadomości zdrowotnej społeczeństwa, edukacji zdrowotnej, promocji zdrowia i profilaktyce chorób, tworzeniu środowisk sprzyjających zdrowiu, ułatwianiu podejmowania wyborów prozdrowotnych przyczynią się do dalszego wydłużenia życia, w tym życia bez choroby i niepełnosprawności, zmniejszenie zapadalności, chorobowości i przedwczesnej umieralności, przede wszystkim z powodu przewlekłych chorób niezakaźnych. Wyżej wskazane interwencje muszą być prowadzone z uwzględnieniem konieczności przeciwdziałania nierównościom społecznym w zdrowiu, gdyż jest to jedno z najważniejszych, a zarazem z najtrudniejszych wyzwań dla współczesnego zdrowia publicznego.
Przy wprowadzaniu powszechnych badań i interwencji profilaktycznych należy mieć zawsze na uwadze relację kosztów do efektów. W chwili obecnej profilaktyka, w tym badania przesiewowe, są elementem systemu świadczeń gwarantowanych (programy zdrowotne) i są również realizowane w ramach medycyny pracy.
Ministerstwo Zdrowia nieustannie analizuje możliwość i zasadność ich wzbogacania o nowe elementy, każdorazowo oceniając je w aspektach efektywności klinicznej oraz alokacyjnej.

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Piotr Warczyński

/podpis elektroniczny/