Zarządzenie nr 55/2013/DSM prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 1 października 2013 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju lecznictwo uzdrowiskowe ma zastosowanie do postępowań w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2014 i lata następne. Przedmiotowe zarządzenie obwiązuje w miejsce zarządzenia nr 69/2012/DSM prezesa NFZ z dnia 26 października 2012 r. w sprawie określania warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju lecznictwo uzdrowiskowe.
§ 6 pkt 4 obowiązującego zarządzenia stanowi, że ˝świadczeniodawca (...) obowiązany jest do prowadzenia procesu leczenia uzdrowiskowego w oparciu o naturalne surowce lecznicze wydobywane z obszaru, dla którego sporządzono operat uzdrowiskowy gminy, w której świadczeniodawca udziela świadczeń, lub przy użyciu naturalnych surowców leczniczych pochodzących z terenu innych uzdrowisk, których właściwości lecznicze zostały potwierdzone w decyzjach Ministra Zdrowia wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 i art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych˝. Zapis ten jest tożsamy z zapisem poprzednio obowiązującego zarządzenia nr 69/2012/DSM w § 6 pkt 4.
Wymóg stosowania przez świadczeniodawców wyłącznie produktów pochodzących z terenów, których status uzdrowiska jest potwierdzony w decyzjach ministra zdrowia, jest krytykowany przez liczne zakłady uzdrowiskowe. Dla uzdrowisk położonych w Małopolsce najwygodniejsze jest stosowanie borowiny pochodzącej z torfowisk w Czarnym Dunajcu. Plastry borowinowe mają dobrą jakość, a ich dostarczenie na odległość ok. 100 km jest możliwe z dnia na dzień. Przez powszechnie krytykowane wymogi ww. zarządzeń prezesa NFZ uzdrowiska są zmuszone sprowadzać plastry borowinowe z Połczyna-Zdroju. Ich jakość jest znacznie niższa, są dwukrotnie droższe w użyciu od dotychczas stosowanych, trzeba je sprowadzać z odległości 600 km, co jest znacznie droższe i dłużej trwa. Złoża, z których jest pozyskiwana borowina w rejonie Czarnego Dunajca, to torfowiska wysokie, położone w terenie o wysokiej jakości środowiska.
Drugim produktem powszechnie używanym przez małopolskie uzdrowiska jest sól do zabiegów: kąpiel mineralna, inhalacje celkowe, płukanie nosa i gardła, Schnitzler. Przez długie lata zakłady uzdrowiskowe używały z powodzeniem soli bocheńskiej. Po wydaniu wzmiankowanych zarządzeń prezesa NFZ uzdrowiska zostały zmuszone do zakupu soli z Uzdrowiska Iwonicz Zdrój. Sól iwonicka zawiera znacznie więcej zanieczyszczeń, po jej rozpuszczeniu pozostaje szlam i kamienie. Używanie soli z taką ilością zanieczyszczeń grozi zatkaniem przewodów i zniszczeniem aparatury zabiegowej.
W związku z opisaną sytuacją proszę Pana Ministra o odpowiedź na poniższe pytania:
1. Dlaczego NFZ wymusza na świadczeniodawcach stosowanie do zabiegów materiałów, które są gorszej jakości i droższe od poprzednio stosowanych?
2. Jaka jest przyczyna żądania przez NFZ użytkowania materiałów do zabiegów, które - bez przymusu wprowadzonego zarządzeniami prezesa NFZ - mogłyby nie znaleźć nabywców?
3. Czy Pan minister badał, czy za wzmiankowanymi zarządzeniami prezesa NFZ: nr 69/2012/DSM i nr 55/2013/DSM nie stoją zachowania korupcyjne?
Poseł Anna Paluch
Warszawa, dnia 22 listopada 2013 r.